วันจันทร์ที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

อยู่ที่วิธีคิด..

วันก่อนโชคดีที่จองตั๋วรถได้กลับไปเยี่ยมบ้านแม่ พอขึ้นรถกลับเห็นมีหญิงคนหนึ่งนั่งบนที่นั่งเรา สามีสะกิดให้ฉันนั่งข้างตัวเธอ แต่ไม่ยักทวงคืนที่นั่งจากหญิงนั้น ฉันสังเกต เห็นขาขวาของเธอไม่สมประกอบ จึงเข้าใจเหตุผลที่สามีไม่ทวงคืนที่นั่ง..

สามียืนตั้งแต่ต้นทางอำเภอเจียอี้จนกระทั่งถึงกรุงไทเป โดยไม่เอ่ยปากทวงคืนที่นั่งจากหญิง เมื่อถึงปลายทางลงจากรถแล้ว ฉันถามสามีด้วยความห่วงใยในความเมื่อยล้า “เอื้อเฟื้อที่นั่งก็ถือว่าใจบุญสุนทานอยู่จริง แต่จากเจียอี้ถึงไทเประยะทางยาวนานเช่นนี้ ก็น่าจะขอให้เธอลุกขึ้นยืนสับเปลี่ยนให้คุณนั่งบ้าง”

สามีกลับตอบว่า “คนเขาต้องทนความยากลำบากตลอดชีวิต เราแค่ไม่สะดวกสบายเพียง 3 ชั่วโมงเอง” ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจเมื่อได้ยินสามีพูดเช่นนี้ มีผัวคนดี ใจเมตตาชอบปิดทองหลังพระแบบนี้ ทำให้ฉันรู้สึกว่าโลกนี้อบอุ่นขึ้นน่าอยู่เป็นนักหนา

เมื่อปรับเปลี่ยนจิตใจ โลกก็จะเปลี่ยนไปด้วย เรื่องทุกอย่างในชีวิตคนเราย่อมปรับทิศทางได้ ขึ้นอยู่กับเราคิดอย่างไร ปรับอย่างไร

เราอาจไม่ประสบความสำเร็จภายใน 3 ชั่วโมง แต่ชีวิตเราอาจเปลี่ยนได้โดยใช้เวลาเพียง 1 นาที